Każdy rozdział omawiający nową epokę.
Autorzy rozpoczynają od radosnego czasu odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 roku. To moment wielkich nadziei i oczekiwań – powstaje nowe państwo, ustanowione zostają polskie struktury, a co za tym idzie rodzi się poczucie nowej wspólnotowości, która mogła wyrażać się i określać także poprzez modę. Nawiązywano w tym czasie do najlepszych wzorów Francji, Włoch, krajów, w których rynek mody z sezonowymi kolekcjami i domami towarowymi był od dawna obecny.
II wojna światowa sprawia, że moda traci na swoim znaczeniu,
ale nadal wchodzi w dialog z otaczającą rzeczywistością. Po zakończeniu wojny w 1945 roku polska moda jako jedna z dziedzin życia społecznego jest szybko przejmowana przez ideologię – ma porządkować obywateli, oddawać komunistyczną moralność.
Więcej swobody przynoszą lata 60. i 70. XX wieku – to czas powstania przedsiębiorstwa państwowego „Moda Polska” pod opieką Jadwigi Grabowskiej, której projekty wzbudzały podziw w Europie Zachodniej.
Wielkie zmiany przyniosły lata 80. To czas subkultur, pierwszych rockowych festiwali i sprzeciwu wobec władzy komunistycznej. Do historii przeszedł już styl najważniejszych polskich opozycjonistów: Lech Wałęsa wybierał robotniczą odmianę elegancji, zakładając marynarkę na golf, a Jacek Kuroń, współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników, najchętniej nosił dżinsowe koszule.
Kolejne dekady to już współczesna odsłona Polski po przemianie ustrojowej 1989 roku, kiedy upadł w kraju system komunistyczny.
Współcześnie polska moda młodego pokolenia nie chce już nikogo gonić, nie chce naśladować dokonań innych, ale tworzyć własną historię, opartą o bogatą tradycję. Polska ma szansę być w awangardzie, a dzięki swojemu doświadczeniu stać się punktem odniesienia.
Autorzy tekstów składających się na tę publikację potrafią opowiadać o modzie w szerokim kontekście ze społeczną wrażliwością i literackim wyczuciem.
O autorach:
Książka anglojęzyczna dla czytelników dorosłych.
