Tajemnica czasu, magia i niezwykła dziewczynka.
Momo zjawia się znikąd, ale wokół niej niemal od razu znajdują się przyjaciele. Jest niezrównaną towarzyszką zabaw, potrafi wspaniale słuchać, a każda chwila z nią to wspaniała przygoda. Kiedy jednak w jej świecie znikąd pojawiają się szarzy panowie, wszystko się zmienia. Znika wolny czas i znika radość. Ale Momo jest odporna na działania szarych panów. Z pomocą przyjaciół jest w stanie uratować świat przed obezwładniającą szarą rozpaczą.
Ponadczasowa opowieść o tym, co w życiu naprawdę ważne, stworzona przez Michaela Endego, mistrza literatury dziecięcej, autora niezapomnianej Niekończącej się historii. Jego przetłumaczone na kilkadziesiąt języków książki zajęły zasłużone miejsce na półkach z klasyką literatury dziecięcej i znajdują się wśród ukochanych książek z dzieciństwa zarówno dzieci, jak i ich rodziców na całym świecie. Z oryginalnymi ilustracjami Autora.
Na skraju tego wielkiego miasta, na jego południowych obrzeżach, tam gdzie zaczynają się pierwsze pola, a chaty i domy stają się coraz uboższe, znajdują się ruiny małego amfiteatru ukryte w piniowym zagajniku. Dawniej też nie należał on do zbyt okazałych, już wtedy był, że tak powiem, teatrem dla biedniejszych ludzi. W naszych czasach, to znaczy mniej więcej wtedy, kiedy zaczęła się historia Momo, ruina była już prawie zupełnie zapomniana. Wiedziało o niej tylko paru profesorów, specjalistów od archeologii, lecz i oni przestali się nią zajmować, bo nie było tam już nic do badania. Ruiny amfiteatru nie były też atrakcją turystyczną, która mogłaby się mierzyć z innymi, jakich nie brakowało w mieście. Tak więc tylko od czasu do czasu trafiali tam zbłąkani turyści, wspinali się po zarośniętych trawą rzędach siedzeń, pohałasowali, pstryknęli pamiątkowe zdjęcie i odchodzili. W kamienny krąg powracała wtedy cisza, a cykady intonowały kolejną zwrotkę swojej niekończącej się pieśni, która zresztą niczym się nie różniła od poprzedniej.
fragment powieści
