Tłumaczenie Agnieszka Graff.
To opowieść o wrażliwym chłopcu, który bardzo chce mieć lalkę. Jego tata uważa jednak, że chłopak powinien bawić się zabawkami dla chłopców. Kupuje mu piłkę i pociąg. Na szczęście William ma mądrą… babcię. To dzięki niej ta historia ma szczęśliwe zakończenie.
Historia Williama jest nie tylko dla chłopców, którzy chcą mieć lalki, a tata kupuje im inne rzeczy. To jest historia dla każdego, kto kiedyś czegoś bardzo pragnął, a inni tego nie rozumieli. Historia o marzeniu i o tym, że trzeba być upartym, żeby się spełniło. Zwłaszcza jeśli marzymy o czymś nietypowym. Na przykład jeśli dziewczynka chce być kierowcą rajdowym. Albo budowniczym mostów. Albo jeśli chłopiec czuje, że chce w przyszłości pracować z dziećmi.
Zastanówcie się, kto w tej książce jest dziwny. Kto powinien się zmienić? Czy William, który chce przytulać lalkę? Czy świat, który się upiera, że lalki są tylko dla dziewczynek? Czy tylko dziewczynki będą miały kiedyś dzieci?
William jest małym mężczyzną, który wie, że kiedyś będzie tatą. Wie, że to będzie w jego życiu ważne. Ważniejsze niż rzucanie piłką, pociągi, czy majsterkowanie. Czy nie ma racji?
Najciekawszy jest w tej historii upór chłopca. Jego wytrwałość. Nie daje się przekupić ani zastraszyć. Jest mu smutno, że tata i brat go nie rozumieją, a synek sąsiada dokucza. Ale nie rezygnuje. Bo on za lalką tęskni. On ją sobie wymarzył. William wie, czego chce i nie odpuszcza.
