„Gdzie jest moja córka?” Iwony Chmielewskiej, trzykrotnej laureatki ilustratorskiego „Oskara” (Bologna Ragazzi Award), to książka złożona z serii patchworków i kolaży oraz ich rewersów. Opowieść o miłości matki i dziecka rozgrywa się na dwóch planach: z jednej strony oglądamy misternie wykonane, ręcznie „uszyte” obrazy, z drugiej strony widzimy ściegi, pętelki i podszewki, czyli to, co zwykle ukryte, niewidoczne na pierwszy rzut oka. To tak jak z patrzeniem na innych i na świat – czasem widzimy tylko jedną stronę rzeczy, podczas gdy to, co najistotniejsze, kryje się głębiej… I tylko czeka na odkrycie, tak jak w tej książce, strona po stronie, aż do poruszającego finału.
Ta książka to forma gry w chowanego, to próba opisania natury dziecka. Ale jest jeszcze o czymś innym: ile może ukrywać się za formą powierzchownie widzianą? Jak bardzo rządzą nami schematy, którymi postrzegamy świat? W książce Iwony Chmielewskiej porządek zostaje odwrócony – główna bohaterka, poszukiwana i opisywana przez całą książkę pojawia się dopiero na końcu. Najpierw poznajemy jej „podszewkę”, a dopiero potem widzimy to, co stanowiłoby jej istotę, gdybyśmy zetknęli się z nią oko w oko już na początku.
pozarozkladem.com
Biała organza i wszystkie szmatki, z których uszyta jest ta książka, były zbierane latami. Pochodzą ze sklepów z używaną odzieżą. Organza wisiała nie wiadomo gdzie jako firana. Kawałki męskich gatek, poszewek na poduszki, zasłonek, chustek, pidżam, wielkich spódnic i dziewczyńskich sukienek, które ktoś, nie wiadomo kto i gdzieś, nie wiadomo gdzie używał, zostały zszyte w tej książce w jedną całość. Wierzę, że w tych szmatkach w jakiś sposób zapisane są przeżycia i zawarta jest energia ludzi, którzy je kiedyś używali.
Iwona Chmielewska
